رمان کلاسیک و ادبی

رمان اشراق درخت گوجه سبز که دو سال و نیم نوشتن آن به زبان فارسی به طول انجامید، رمانی به سبک رئالیزم جادویی است و درباره زندگی یک خانواده پنج نفره است که بعد از شکل گیری انقلاب سال 1357 دستخوش تغییرات بنیادی می‌شود. راوی داستان، روح بهار، دخترکی چهارده ساله است که در روزهای ابتدایی انقلاب به طور تصادفی در یکی از تظاهرات کشته می‌شود. رنج و اندوه خانواده برای از دست دادن غافلگیرانه بهار، آنقدر جانکاه است که عملاً همگی دست از ادامه زندگی روزمره برمی‌دارند. ...

داشتن خانه‌ای در میدان واشنگتن در قرن نوزدهم موفقیتی بسیار عالی بود. دکتر «سولپر» مرد بسیار موفقی بود. دختر او «کاترین» برخلاف پدرش، دختری ساده و مهربان بود که همیشه می‌خواست پدرش را شاد کند. اما کاترین ناامیدی بسیار بزرگی برای پدرش بود و دکتر سولپر هیچ کار خاصی از کاترین که بتواند او را راضی کند، ندید؛ تا اینکه قصه رمانتیک خواستگاری «موریس» از کاترین مطرح می‌شود، اما پدر کاترین از این موضوع نارحت است و در این فکر است که چرا مرد جذابی به خواستگاری دختر ساده‌اش آمده است و... .

اقامتگاهی که من و خواهر و برادرم پس از مرگ والدینم به آن‌جا رفتیم، برخلاف آنچه در ابتدا انتظار داشتیم، از آن دست اقامتگاه‌های مجلل نبود که زمین تنیس و هاکی و کارگاه کوزه‌گری دارند، بلکه اقامتگاهی دولتی در روستا بود، تشکیل‌شده از دو ساختمان خاکستری و یک سالن غذاخوری در محوطه‌ای که مدرسه هم آن‌جا واقع شده بود. ...

مکبث شرح زندگي پر حادثهري سرداري دلير و لايق به نام مکبث است. دنکن، پادشاه شريف و مهربان اسکاتلند، او را از ميان هواخواهان خود برمي‌کشد و به وي لقب و منصب مي‌بخشد اما مکبث بر اثر تلقين جادوگران و وسوسه ي نفس و به اغواي زن جاه‌ طلب خويش در شبي که پادشاه مهمان اوست او را در خواب به قتل مي رساند و با اين کشتن جهنمي براي خويش به‌وجود مي‌آورد. مکبث از آن پس گرفتار عذاب وجدان مي‌شود چندانکه هر آهنگي و هر در کوفتني او را هراسان مي‌کند.

آفرد، شخصیت اصلی رمان سرگذشت ندیمه و ندیمه ای در جمهوری گیلیاد است. او در طول روز اجازه دارد یک بار خانه ی فرمانده را ترک کند و پیاده به خواربارفروشی هایی برود که در تابلوهایشان به جای به کار بردن کلمات، از تصاویر استفاده شده است چرا که زنان، دیگر اجازه ی خواندن را ندارند. او مجبور است که ماهی یک بار با فرمانده همبستر شده و دعا کند که از او بچه دار شود، چرا که در دوره ی افول زاد و ولد، آفرد و سایر ندیمه های همانند او زمانی ارزش پیدا می کنند که قابلیت باروری داشته باشند. آفرد سال های پیشین را به یاد می آورد: هنگامی که در کنار همسرش، لوک، زندگی خوب و عاشقانه ای را می گذراند؛ هنگامی که با دخترش بازی و از او مراقبت می کرد، هنگامی که شغلی داشت و پول خودش را درمی آورد و می توانست از دانش و سواد بهره گیرد. اما اتفاقات به شکلی رقم خورده اند که همه ی این سال های خوب به خاطراتی مبهم و در حال فراموشی تبدیل شده اند ...

 «برادران، از گناه آدمها نهراسید، آدمی را در گناهش نیز دوست بدارید، چه این شباهت به محبت خداوند اوج محبت در زمین است. همه خلقت خداوند را دوست بدارید، هم کل آن را و هم هر دانه ریگ را. هر برگ را دوست بدارید، هر پرتوی نور خدا را. حیوانات را دوست بدارید، گیاهان را دوست بدارید، هرچیز را دوست بدارید. اگر هرچیز را دوست بدارید به راز خداوند در چیزها پی خواهید برد. همین که آن را دریافتید هر روز بی وقفه شروع خواهید کرد به درک بیشتر و بیشتر آن. و سرانجام شیفته همه عالم خواهید شد با عشق تمام و همگانی، حیوانات را دوست بدارید: خداوند به آنها مقدمات فکر و شادی نیاشفته بخشید. آن را آشفته نسازید، آنها را عذاب ندهید، شادی شان را از آنان نگیرید...»

 بوواری یکی از شاخص ترین چهره های ادبیات همه ی دوران هاست. سرگذشت پر تبو تاب و سرنوشت رقت انگیز او، با دقت و عمقی که فلوبر ترسیم میکند ، او را از جایگاه یک زن جاه طلب سیری ناپذیر شهرستانی بالا می کشد و به سطح شخصیت های سترگ اساطیر، تراژدی و تاریخ می برد . هنر فلوبر و تاثیر عمیق او بر ادبیات مدرن از همین تلفیق تناقص آمیز ناشی میشود: بیان به شدت واقع گرایانه ،«سرد » و «پزشک» وار از وضعیت های خطیر که تا پیش از اوعادت داشتیم آن ها را در تراژدی ها و منظومه های حماسی بخوانیم...