کتاب شرح سه دوره «قصرنشینی» سلین است، اول «زیگمارینگن» کاخ دودمان شهریاران نیمه‌افسانه‌ای هوهنتزولرن که منتهی اینک آخرین پناهگاه همه پس‌مانده‌های توفان جنگ دوم جهانی شده است. پایانه‌ای که در آن زندگی هر روزه به ساعت‌ شماری فرا رسیدن به قول سلین، زمان، پخ‌پخ می‌گذرد.

چشم گربه یکی از آثار معروف مارگارت اتوود نویسنده ی مشهور کانادایی است. در این رمان راوی یک نقاش مسن است که آثارش در قالب یک نمایشگاه مرور آثار در شهر تورنتو برگزار شده است. این نقاش به موازات مواجهه با آثار قدیمی اش خاطرات و سرگذشت های هنری و سیاسی اش را در ذهن مرور می کند. کل این رمان فضای تاریکی دارد و به نوعی از تفکرات فمنیستی مؤلف نشأت گرفته است.

« Geai était morte depuis deux mille trois cent quarante-deux jours quand elle commença à sourire. Ce sourire, au début, personne pour le voir. Que deviennent les choses que personne ne voit ? Elles grandissent. Tout ce qui grandit grandit dans l'invisible et prend, avec le temps, de plus en plus de force, de plus en plus de place. Donc le sourire de Geai, noyée depuis deux mille trois cent quarante-deux jours dans le lac de Saint-Sixte, en Isère, commença à donner de plus en plus de lumière. » Fermer Geai