ایده های ساده، عشق پایدار

 در یک نیمروز تابستان سال 1862 چارلز لوتویج داجسن استاد ریاضیات دانشگاه آکسفورد که دنیا او را به نام لوییس کارول می شناسد. وقت قایق سواری با سه دختربچه که اسم یکی از آنها آلیس بود قصه ای فی البداهه تعریف کرد و چند روز بعد در دفتر خاطراتش نوشت: تمام دیشب بیدار ماندم و لاطائلاتی را نوشتم که آن روز برای آلیس و دو خواهرش سرهم کردم. این لاطائلات بعدها تبدیل شد به یکی از مهم ترین آثار ادبی دنیا که هرچند در ظاهر قصه ای برای کودکان است به قول ویرجینیا وولف: آلیس کتابی برای کودکان نیست. کتابی است که در آن همه ی ما به دنیای کودکی باز می گردیم. لوییس کارول کاری کرد که هیچ کس موفق به انجامش نشده بود. به دنیای کودکی برگشت و از نو خلقش کرد.

«رمان بلبل به نظر من یک داستان بسیار مسحور کننده و جذاب آمد!یک شب بعد از شام شروع به خواندن آن کردم.در ابتدا قصد داشتم فقط چند فصل از کتاب را بخوانم،ولی دیگر نتوانستم آن را کنار بگذارم.این رمان نه تنها یک داستان الهام بخش شورانگیز است و شخصیت ها چنان به خویس پرورش داده شده اند که خواننده را عمیقا با خود همراه میکند.بلکه دارای چهار چوبی تاریخی است...

آن نقاشی دروغی بیش نبود. دروغی درخشان و زیبا، آکنده از غنچه‌های صورتی کم‌رنگ و پرتو‌های گسترده خورشید. دیروز آغازش کردم؛ جست‌وجویی بی‌هدف در باغ رُز نهفته‌ی آن‌سوی پنجره‌های باز کارگاه را. در لابه‌لای خارهای درهم‌تنیده و برگ‌های اطلسی و تپه‌های سرسبزی که تا دوردست‌ها گسترده شده بود. بهاری بی‌امان و همیشگی. اگر جسارت به خرج می‌دادم و این منظره از دربار را به تصویر می‌کشیدم، خارهای درنده، گل‌هایی که نور خورشید را از گیاهان کوچک‌تر از خود می‌ربود و تپه‌های ممتد قرمزرنگ می‌بود. اما هر ضربه‌ی ‌قلم‌مو روی بوم وسیع نقاشی حساب‌شده بود؛ هر پیچ‌وتابی از رنگ‌های ترکیب‌شده نه فقط برای به تصویر کشیدن بهاری خوش‌منظر، بلکه برای ترسیم دنیایی روشن بود. گرچه نه خیلی خوشحال؛ اما خرسند بودم از اینکه درنهایت از هراس‌هایی رهایی یافتم که با تلاش آن‌ها را فاش کردم. به گمانم طی هفته‌های گذشته همچون یکی از این نقاشی‌ها، با مهارت و ظرافت رفتار کرده‌ بودم. شاید اگر انتخاب می‌کردم آن‌گونه که دلم می‌خواهد خود واقعی‌ام را نشان دهم، آراسته به چنگال‌هایی درنده می‌شدم که زندگی را از همراهان کنونی‌ام می‌ربود؛ و سپس آن تالارهای مجلل را خون‌آلود ترک می‌کردم. اما هنوز نه.

در نهایت از نظر ایبسن،تراژدی،واقعی ترین زندگی است که وجود دارد.بقیه زندگی،نمایشی بیش نیست.اگرچه تراژدی نیز نمایش است!از این نظر،تنها نورا است که واقعا وجود دارد بقیه عروسک های این عروسک خانه هستند. نیچه را به دوستدارانش توصیه میکند که به راه خویش بروند آن گاه به معنی واقعی دوستدار او خواهند بود،نورا نیز به راه خویش میرود تا خود راه به طور کامل بگستراند.در اینجا کی یر کگور و نیچه به هم نزدیک میشوند و «فرد»را در چهره نورا به نمایش میگذراند.در چهره یک«اقلیت»و یا «گناهکار»که اتوریته رسمی را پس میزند.

مردی به نام اوه، اولین رمان فردریک بکمن (نویسنده سوئدی)،شاهکاری است طیف وسیعی از خوانندگان را در سراسر دنیا غافل‌گیر کرده و لذت مطالعه رمانی درجه یک و دوست داشتنی را برایشان به ارمغان آورده است. این کتاب تا کنون به بیش از سی زبان دنیا ترجمه شده و میلیون ها نسخه از آن به فروش رسیده است. محبوبیت مردی به نام اوه چنان است که مجله آلمانی اشپیگل درباره آن نوشته است :«کسی که از این رمان خوشش نیاید بهتر است هیچ کتابی نخواند» بکمن در این رمان تراژیک-کمیک احسس های مثل عشق و نفرت را به زیبایی به تصویر می‌کشد و انسان و جامعه مدرن را در لفاف طنزی شیرین و جذاب نقد می‌کند

گذری به هند اثر نویسنده انگلیسی ای. ام. فورستر بهترین اثر نویسنده و یکی از برترین رمان های زبان انگلیسی است. این رمان خوشخوان حاصل تجارب شخصی نویسنده در سفر به کشور هند است. زمان داستان سال‌های بین دو جنگ جهانی است و هند در این دوران هنوز مستعمره‌ی انگلستان است. ماجرای رمان،  داستان  زندگی مرد جوان هندی مسلمانی به اسم عزیز است که پزشکی فارق التحصیل از انگلستان بوده و در بیمارستانی تحت سرپرستی ‌یک پزشک نظامی انگلیسی خدمت می کند. عزیز که همسرش را از دست داده صاحب سه فرزند است در شهر چاندراپور زندگی مي‌کند. دکتر عزيز شخصيت فروتني دارد و به راحتي با ديگران دوست مي‌شود و بيش از منطق بر احساس خود تکيه مي‌کند. اما با این حال از دام دردسر دور نمی ماند و زنی ادعا مي‌کند که عزيز به او تجاوز کرده و ....